Wetenschap wordt bedreven in een sociale context. Wetenschappers werken (vaak) samen en vormen onderzoeksgemeenschappen waarin ideeën worden uitgewisseld. Er wordt verder gebouwd op elkaars aanzetten en bevindingen.
Bij peerreviews - collegiale toetsing - kijken een aantal onderzoekers, meestal andere experts binnen hetzelfde vakdomein, met een kritische blik mee naar wetenschappelijke ontdekkingen of besluiten. Op die manier bestaat er een wederzijdse controle, maar ook samenwerking.
Iedereen kent Darwin als de ontdekker van de evolutietheorie, maar er waren andere wetenschappers die hier eerder ook al mee bezig waren. De tijdsgeest begon er in de 2e helft van de 19e E. stilaan rijp voor te worden. Eén van die wetenschappers is Alfred R. Wallace. Vandaag is hij heel wat minder bekend dan Darwin. Maar ze deelden dezelfde ideeën over het ontstaan van nieuwe soorten door het proces van natuurlijke selectie. Ze hechtten veel belang aan elkaars mening. Ook Darwin vroeg hulp aan Wallace om mee te denken over bepaalde ideeën
Grote experimenten in elementaire deeltjesfysica, zoals die in CERN, vormen grote onderzoeksgemeenschappen die regels nodig hebben precies zoals andere grote menselijke groepen die, op een bepaalde manier, samenleven. Bijvoorbeeld heeft het experiment CMS in CERN een eigen ‘grondwet' (constitution) opgesteld.
(zie http://cms.web.cern.ch/content/cms-official-documents-rules-regulations-and-guidelines)